چرا توضیحات روشنی درباره دانشجویان بازداشتی وجود ندارد؟!
داتیکان: اعتراضات دیماه 96 تمام شد و شاید کسی به خاطر هم نیاورد ولی اثرات آن نه تنها تا امروز بلکه شاید برای برخی تا سالیان سال باقی بماند. در اعتراضات دیماه گذشته، برخی از دانشجویان بازداشت شدند و پس از بررسیهای صورت گرفته، در چند روز اخیر احکام برخی از آنها نیز صادر شد که در همین خصوص داتیکان در گزارشی به آن اشاره کرد. بر اساس آنچه از سوی مسئولین قضا منتشر شده است، احکام برخی از دانشجویان حبسهای مختلف 3 سال، 5 سال و حتی 8 سال نیز است. صدور این احکام باعث اعتراض جمعی از دانشجویان و اساتید دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران و البته سایر دانشگاهیان شد تا جاییکه پای وزیر علوم نیز به ماجرا باز شد. حال ماجرا بدین صورت است که وزیر علوم در گفتگوی سه روز قبل خود با خبرگزاری ایسنا از اطلاع دقیق قوه قضائیه از بازداشت شدگان و گفتوگوهای مثبتی که با دستگاه قضا در جهت کمک به دانشجویان صورت گرفته، خبر داد. موضوع مهم دیگر درباره تعداد دانشجویان بازداشتی است که برخی از 11 نفر سخن میگویند و برخی نیز معتقدند بیشتر از این تعداد است. نکته قابل تأمل ایجاست که دادستان تهران در صحبتهای امروز خود با ایسنا سخن از شناسایی تنها 5 نفر از دانشجویان را داده است. علاوه بر این جعفری دولتآبادی به وزارت علوم پیشنهاد کرد که اسامی دانشجویان را در اختیار آنها قرار دهند که پرونده این افراد را مورد مطالعه قرار دهند تا نسبت به احکام صادره آنها بررسی بیشتری انجام گیرد. به نظر میرسد صحبتهای این مسئولین همراه با ضد و نقیض است. آیا قوه قضائیه اطلاع ندارد که چه تعداد دانشجو بازداشت شده است؟ علاوه بر این، مگر میشود قوه قضائیه پس از بازداشت دانشجویان در اعتراضات سال گذشته، پرونده این افراد را به کلی بررسی نکرده باشد که حال بخواهد پرونده آنها را از دانشگاه نیز بگیرد! به نظر میرسد شاهد وضعیت روشنی درباره دانشجویان بازداشتی نیستیم. داتیکان در گفتگو با محمدحسین زارعی، عضو هیأت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی و مشاور وزیر علوم به بررسی این موضوع پرداخت.
زارعی در ابتدا به این موضوع اشاره کرد که در جریان جزئیات این موضوع نیست. او ادامه داد: «بنده در جریان جزئیات این پرونده نیستم ولی اینگونه حرف زدن از سوی مسئولین نوعی سنگ قلاب کردن است. وقتی دو نهاد حکومتی باهم مذاکره میکنند، راهکارش این است که یک کارگروه تعیین نمایند تا روش انجام کار از سوی این کارگروه تعریف و انجام شود.»
این استاد دانشگاه در ادامه گفت: «اگر واقعاً ارادهای برای حل این موضوع وجود دارد، بهترین کار انتخاب یک کارگروه است. اگر صلاح بدانند بنده شخصاً مسئولیت این کارگروه را برعهده میگیرم. آنچه مسلم است در صورت وجود ارادهی قوی برای حل این مشکل، به راحتی میتوان با انتخاب یک کارگروه سه نفره مشکل حل شود زیرا بخشی از پرونده این دانشجویان در مذاکرات دو نهاد دولتی قابل حل است. بنابراین باید گفت صحبتهای ضد و نقیض این چنینی از سوی مسئولین مختلف نه تنها مشکلی را حل نمیکند بلکه فقط مشکلات را بیشتر میکند و حساسیت بیشتری ایجاد خواهد کرد.»