محکومیت خوانده به پرداخت مبلغ چهارده میلیون و دویست هزار تومان به علاوه هزینه دادرسی

شماره رای نهایی: 9209970222602076 تاریخ رای نهایی: 1392/12/04 مرجع صدور رأی بدوی: شعبه 249 دادگاه عمومی خانواده تهران ـ قنبرنیا رأی تجدید نظر: شعبه 26 دادگاه تجدیدنظر استان تهران قاضی پرونده: مستشار دادگاه، احمدی ـ نجفی رسا

ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی قسمت اول ماده 358 قانون آیین دادرسی مدنی

خانم ح.ر با تقدیم دادخواستی به طرفیت آقای ح.ه، اقدام به مطالبه اجرت‌المثل ایام زندگی مشترک نموده است. دادگاه بدوی در مقام رسیدگی به دعوای خواهان با این استدلال که خانم ح.ر دلیلی در خصوص خواسته خود به دادگاه ارائه ننموده و نتوانسته قصد عدم تبرع خویش را اثبات کند، دعوای مذکور را وارد ندانسته و حکم به بطلان دعوا صادر نموده است. خواهان در مهلت قانونی اقدام به اعتراض نسبت به رأی دادگاه بدوی و تجدیدنظرخواهی نموده و در نتیجه در رأی صادره از دادگاه تجدیدنظر به خواسته خود دست می‌یابد.

رأی بدوی

خواهان در خصوص اثبات موضوع دعوی خویش یعنی اجرت‌المثل ایام زندگی دلیلی به دادگاه ارائه نکرده است و قصد عدم تبرع خویش را به اثبات نرسانده است لذا دعوی خواهان وارد نبوده و مستنداً به ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی حکم به بطلان دعوی خواهان صادر و اعلام می‌دارد رأی صادره حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ در دادگاه محترم تجدیدنظر تهران قابل ‌تجدیدنظرخواهی می‌باشد.

رأی دادگاه تجدید نظر

تجدیدنظرخواهی خانم ح.ر. به‌طرفیت آقای ح.ه. نسبت به دادنامه شماره 9209970201900669-30/4/92 شعبه 249 دادگاه خانواده تهران مبنی بر مطالبه اجرت‌المثل ایام زندگی مشترک که به‌موجب آن حکم به بطلان دعوی در مورد تجدیدنظرخواه زوجه صادر گردیده است و از این حیث مورد اعتراض تجدیدنظرخواه واقع‌شده است موجه تشخیص داده می‌شود زیرا با توجه به محتویات پرونده و لایحه اعتراضیه تجدیدنظرخواه و نیز انجام کارهای راجع فعل خانه‌داری به‌قصد عدم تبرع ازجمله شست‌وشو ـ پخت‌وپز ـ و نیز نظافت و شیر دادن دو فرزند مشترک و عرفاً نیز برای کارهایی که زوجه نسبت به زوج انجام داده است مزد تعلق می‌گیرد و مطالبه اجرت‌المثل ایام زندگی مشترک از سوی زوجه لهذا ضمن قبول درخواست تجدیدنظرخواهی رأی صادر به استناد قسمت اول ماده 358 قانون آیین دادرسی مدنی نقض و حکم به محکومیت آقای ح.ه. به پرداخت مبلغ چهارده میلیون و دویست هزار تومان طبق نظریه کارشناس منتخب دادگستری مورخ 92/9/12 و هزینه دادرسی ازجمله هزینه کارشناسی در حق خانم ح.ر. صادر و اعلام می‌نماید. رأی صادره قطعی است.

به موجب تبصره الحاقی به ماده 336 قانون مدنی چنانچه زوجه کارهایی را که شرعا بر عهده وی نبوده و عرفا برای آن کار اجرت‌المثل باشد، به دستور زوج و با  قصد عدم تبرع انجام داده باشد و برای دادگاه نیز ثابت شود، دادگاه اجرت‌المثل کارهای انجام‌گرفته را محاسبه و به پرداخت آن حکم می‌نماید. همانطور که می‌بینیم قانونگذار در این ماده بار اثبات قصد عدم تبرع را به عهده زوجه گذاشته است، همان‌گونه که مرجع بدوی برای صدور رای و بطلان دعوا بیان می‌کند. اما در رأی قطعی دادگاه تجدیدنظر اعمال خانه‌داری همچون شست‌وشو، پخت و پز و شیر دادن به فرزندان متعلق اجرت‌المثل قرار گرفته و زوجه ملزم به اثبات غیرتبرعی بودن آن‌ها نیست.