سلام و احترام به شما دانشجوی محترم حقوق

خیار شرط در ماده 399 قانون مدنی بدین صورت پیش بینی شده است: در عقد بیع ممکن است شرط شود که در مدت معین برای بایع یا مشتری یا هر دو یا شخص خارجی اختیار فسخ معامله باشد.

طبق تعریفی که حقوقدانان از شرط فاسخ کرده اند شرط فاسخ عبارت است از: طرفین در ضمن عقد شرط می کنند که اگر حادثه، فعل یا ترک فعلی خاصی رخ دهد، عقد از بین برود.در این حالت با حصول معلق علیه عقد منفسخ می شود.

تفائت های این دو عبارت است از :

1.خیار شرط به مشروط له حق می دهد که در صورت تمایل عقد را فسخ کند. اما نتیجه ی شرط فاسخ ، انحلال خود به خود عقد است و اراده ی کسی در آن دخیل نیست.

2.خیار شرط حتما باید مقید به مدت باشد ولی شرط فاسخ نیازبه مدت ندارد.

3. خیار شرط فقط در عقود لازم به کار می رود در حالی که شرط فاسخ هم در عقود جایز و هم در عقود لازم راه دارد .