سلام و احترام

این مورد که فرمودید اساسا با یکدیگر تفاوت دارند. تفاوت این دو مورد این است که در انکار اقرار، مرتکب ادعا می کند که اقرار وی نادرست بوده و مرتکب جرم نشده ( به این معنی که اقرار کننده ادعا می کند که قصد اقرار داشته و با اختیار اقرار کرده است اما اقرار وی خلاف واقع بوده است) که این مورد مشمول ماده 173 قانون مجازات اسلامی است. اما ماده 218 همان قانون ناظظر به زمانی است که مرتکب ادعا می کند که از ابتدا قصد اقرار نداشته و در اثر تهدید یا ارعاب یا شکنجه مجبور به اقرار شده است در این صورت ادعای وی مشمول ماده 218 قرار می گیرد و ادعای وی بدون نیاز به بینه و سوگند پذیرفته می شود. در صورت نیاز به راهنمایی و مشاوره بیشتر با موسسه تماس حاصل فرمایید. 02166128096