گزارشی از کارگاه آموزشی قراردادهای epc در صنعت نفت

داتیکان: کارگاه آموزشی با رویکرد علمی_کاربردی قراردادهای EPC در صنعت نفت روز چهارشنبه از سوی مرکز مطالعات حقوق انرژی دانشگاه تهران برگزار شد.

به گزارش داتیکان، این کارگاه آموزشی که به صورت یک روزه برگزار شد به بررسی قراردادهای EPC در صنعت نفت ایران با نگاه ویژه به تجربه میدان گازی پارس جنوبی پرداخت.

سرفصل های این دوره شامل معرفی قراردادهای EPC صنعت نفت و بیان انواع آن، تفاوت های قراردادهای EPC صنعت نفت با EPC های صنعتی و EPC های فیدیک، بکارگیری قراردادهای EPC در فعالیت های پایین دستی نفت و گاز،بکارگیری قراردادهای EPC و  EPCF در فعالیت های بالادستی نفت و گاز، تجربه استفاده از قراردادهای EPC در میدان گازی پارس جنوبی، محاسن و معایب قراردادهای EPC  در اکتشاف و توسعه میدان گازی پارس جنوبی می‌شود.

در دنیای امروز صنعت نفت هیچ پیمان کار و کارفرمایی نیست که این قرارداد را نشناسد. این قرارداد بالای ۲۰ سال است که به طور جدی وارد صنعت نفت شده و جزء قراردادهای فرهنگ صنعت نفت ایران است.

در دو سه دهه قبل قراردادهای صنعت نفت عمدتا مستقل و کوچک تر از EPC  بود به این صورت که قرارداد مهندسی را با یک پیمانکار منعقد میکردندE= ENGINERING) ) سپس مطالعات مهندسی و طراحی پایه و تفصیلی و پیشرفته ی نتیجه ی مهندسی را به شرکت دیگری واگذار میکردند تا تامین کالا کند (P= PROCUREMENT) و سپس شرکت دیگری بر اساس نفشه مهندسی و کالای تامین شده پروژه را اجرا کند(C=CONSTRUCTION) .

 بدین ترتیب در گذشته صنعت به صورت تجزیه ای بود. اما با پیچیدگی صنعت و دشواری جبهه کارها و ریسک هایی که ممکن بود از هرکدام از این اجزاء به دیگری منتقل شود و بعد هر شرکتی که آن بخش را انجام میداد عمدتا فقط ریسک همان بخش را برعهده میگرفت و ممکن بود ریسک های میانی به جای دیگر منتقل شود و مسئولیت پذیری شرکت ها زیر سوال میرفت، لذا صنعت به این نقطه رسید که ریسک جنبه های مختلف را ترکیب کند.

لذا اشکالی از قرارداد را طراحی کرد : مهندسی و ساخت(EC)، مهندسی و تامین کالا(EP)، تامین کالا و ساخت(PC).

پس E-P-C که سه شرکت مستقل و با مسئولیت مستقل انجام میدادند در نوع جدید قراردادها با هم ترکیب شدند.

این اتفاق در نوع خود تحول چشم گیری در صنعت بود، اما باز هم پاسخگوی نیازهای صنعت نبود. دشواری هایی که در تک قراردادها وجود داشت در قراردادهای مزدوج نیز ایجاد شد. پس این فرهنگ ایجاد شد که EPC قرارداد واحدی شود و شرکت ها توانمندی داشته باشند که هر سه را در زمان واحد، در یک عقد واحد و دوره قراردادی واحد انجام دهند و مدیریت کنند.

این کارگاه به بررسی این مدل قراردادها در صنعت نفت اشاره کرد.

قرارداد EPC هم در بخش بالادستی و هم در بخش پایین دستی نفت کاربرد دارد، اما از آنجا که در این کارگاه جهت مطالعه موردی فازهای ۲۲،۲۳،۲۴ پارس جنوبی را مورد بررسی قرار خواهیم داد و موضوع این قراردادها تولید گاز(اکتشاف،استخراج،تولید) هستند، لذا مطالعه ی موردی ما در زمینه ی کاربرد قرارداد EPC  در صنعت بالادستی نفت و گاز است.

لازم به ذکر است که مباحث ارائه شده در این کارگاه آموزشی برای کلیه مدیران، مذاکره کنندگان، حقوق دانان، مهندسان مشاور، کارشناسان حقوقی، دانشجویان و دانشگاهیان و کلیه کسانی که در صدد بررسی، مذاکره و انعقاد قراردادهای EPC یا سایر ترتیبات این قرارداد هستند، مفید و کاربردی بوده است.