نخستین قانون مطبوعات ایران
داتیکان: نخستین قانون مطبوعات ایران چه زمانی تصویب شد؟
مطبوعات از دیدگاه نمایندگان نخستین مجلس پس از مشروطه، رکن اصلی ایجاد نظامی دموکرات و قانونمدار محسوب میشد. برهمین اساس آنها تنظیم قانونی برای آن را در دستور کار قرار دادند و پس از روزهای متمادی شور و مشورت، در چنین روزی در سال ۱۲۸۶ خورشیدی نخستین قانون مطبوعات ایران متولد شد. این قانون دارای ۵۲ ماده بود و در آن علاوه بر نشریات به کتاب و فروشندگان آن نیز پرداخته شده بود.
در مقدمه این قانون آمده بود: «موافق اصل بیستم از قانون اساسی عامه مطبوعات غیر از کتب ضلال و مواد مضره به دین مبین آزاد و ممیزی در آنها ممنوع است ولی هرگاه چیزی مخالف قانون مطبوعات در آنها مشاهده بشود، نشردهنده یا نویسنده بر طبق قانون مطبوعات مجازات میشود و اگر نویسنده معروف و مقیم ایران باشد ناشر و طابع و موزع از تعرض مصون هستند.» در ماده ۶ این قانون نیز سه شرط «ایرانی بودن، داشتن ۳۰ سال سن و عدم ارتکاب جنحه و جنایات و مشهور بودن به فسق و فساد عقیده» شرایط لازم برای فعالیت افراد به عنوان مدیرمسئول نشریات قید شده بود. همچنین در ماده ۸ آن تنها ارسال برگهای که در آن اسم مدیر روزنامه و محل دفتر آن، اسم چاپخانه محل انتشار روزنامه، اسم نشریه و ترتیب انتشار زمانی آن، شماره مسلسل انتشار هر نشریه و روش سیاسی و موضوعات اصلی نشریه قید شده بود به اداره نظارت انطباعات برای آغاز انتشار یک نشریه کافی دانسته شده بود.